Αν οι μεγάλες προσωπικότητες σιωπούν τότε η κοινωνία βαρβαροποιείτε.

Αν οι μεγάλες προσωπικότητες σιωπούν τότε η κοινωνία βαρβαροποιείτε.

by POLITIKOI PROSANATOLISMOI on Wednesday, 24 November 2010 at 22:02 ·

Μέχρι όχι πολύ καιρό πριν  οι άνθρωποι είχαν σεβασμό για τον υψηλό πολιτισμό, τον μεγάλο φιλόσοφο, τον μεγάλο επιστήμονα.

Έχω κουραστεί να βλέπω το μοντέλλο των δισεκατομμυριούχων που κάνουν τους παλληκαράδες με τα λεφτά τους, απατεώνες που ζουν μέσα στα κουτσομπολιά, αγνοώντας ότι οι άνθρωποι τους παίρνουν ως πρότυπο της γνώσης και της σοφίας, τους πολιτικούς που φωνάζουν, και δεν κάνουν μια αυστηρή κοινωνικό-πολιτική ανάλυση.
Και δεν ακούω πιά  να μιλούν και μάλιστα ενδελεχώς οι  μεγάλοι μελετητές, οι μεγάλοι διανοούμενοι.

Μέχρι όχι πολύ καιρό πριν οι άνθρωποι είχαν σεβασμό για τον υψηλό πολιτισμό, τον μεγάλο φιλόσοφο, τον μεγάλο επιστήμονα, τον μεγάλο λόγιο.
Ακόμη και στη δεκαετία του εβδομήντα κάθε απόφοιτος διάβαζε και αναφέρονταν σε  φιλόσοφοους όπως ο Καντ και ο Χέγκελ, κοινωνιολόγους, όπως ο Max Weber και Pareto, ψυχολόγους όπως ο Freud και ο Jung.
Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί της Πρώτης (Iταλικής) Δημοκρατίας ήταν υψηλού μορφωτικού επιπέδου, συχνά καθηγητές πανεπιστημίου.
Και υπήρχαν και επιχειρηματίες, όπως ο Olivetti και ο Pietro Barilla οι οποίοι περιβάλλονταν από ανθρώπους του πνεύματος και του πολιτισμού.
Και δημιούργησαν μεγάλες επιχειρήσεις.
Στις εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση εμφανίζονταν προσωπικότητες του πνεύματος.
Το συνήθιζε και ο  Maurizio Costanzo, στην εκπομπή του «Grand'Italia».

Σήμερα δεν συμβαίνoυν  πλέον αυτά.
Υπάρχει ένα τσίρκο των μέσων ενημέρωσης, που αποτελείται από ανθρώπους που κσλούν ο ένας τον άλλον, αλληλοεπαινούνται και γιορτάζουν τις επετείους τους.
Σκεφτόμαστε να θρηνήσουμε  τον Peter Taricone. (συμμετάσχων το 2000 στον πρώτο Ιταλικό Big Brother)
Αλλά ποιος θυμήθηκε στην τηλεόραση τις μεγάλες μορφές, όπως οι Αlessandro Bausani, Norberto Bobbio, Lucio Colletti, Franco Modigliani, Mario Luzi, Sergio Cotta, Elémire Zolla, Pietro Cascella, Gio Pomodoro;
Στην Ιταλία υπάρχει  μεγάλη δημιουργικότητα και μια τεράστια παραγωγή  ταινιών, βιβλίων, θεαμάτων.
Αλλά υπάρχει μια έλλειψη της βασικής αρχής της τάξης, της ιεραρχίας, ενός βασικού κριτηρίου κρίσης.
Οι επιλογές είναι επιφανειακές, εκχωρημένες σε ένα χονδροειδές  μάρκετινγκ  που μερικές φορές αγοράζει ψήφους.

Η ελίτ της γνώσης έχει παραιτηθεί από την εκπαίδευση του κοινού να αντιδρά και να επιλέγει.
Η κουλτούρα, η επιστήμη, η μελέτη της ανθρώπινης ψυχής έχει ανάγκη από ηρεμία, εμβάθυνση, αναγνώριση του λάθους και αρετές όπως η ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ και η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ
Σήμερα, όμως, δεν είμαστε πλέον συνηθισμένοι στην συλλογιστική και την αυστηρή επιχειρηματολογία, θέλουμε το κουτσομπολιό και την εύκολη εξυπνάδα.
 Έχουμε αποθαρρύνει την υψηλή κουλτούρα, τη μεγάλη έρευνα, την αληθινή επιχειρηματικότητα.
Είμαι πεπεισμένος ότι, αν η κοινωνία πάει στραβά, οφείλεται και σε αυτήν  την απώλεια του μέτρου της πνευματικής και ηθικής σοβαρότητας, την έλλειψη αξιών και ιδανικών.
Νομίζω ότι είναι καιρός η πολιτιστική ελίτ αριστερή  ή δεξιά να ξυπνήσει, να αναλάβει εκ νέου το ρόλο της, τον εκπαιδευτικό της ρόλο, και να βάλει ένα φρένο στην ανεξέλεγκτη πτώση.

Άρθρο του Francesco Alberoni
στην Corriere della Sera, της 22 Νοεμβρίου 2010 © Reserved Αναπαραγωγή
http://www.corriere.it/editoriali/alberoni/10_novembre_22/alberoni_6ac85192-f5fd-11df-bf30-00144f02aabc.shtml
http://en.wikipedia.org/wiki/Francesco_Alberoni

Francesco Alberoni (December 31, 1929, Borgonovo Val Tidone, Province of Piacenza) is an Italian Sociologist, Journalist, and professor in Sociology. He was a Board Member and Senior Board Member (Chairman) of Rai, the national Italian Television, from 2002-2005.
Alberoni is among the few regular front page writers of Corriere della Sera, Italy's most renowned newspaper, which has published his articles since 1973. He currently holds a 4 column editorial titled "Public & Private" (begun in 1982) for the Monday edition.